برای خیر من همیشه فـتح باب می‌کنی            به رسم بنده پروری مرا خطاب می‌کنی

بـساط خـانۀ کـرم هـمـیشه فـرق می‌کند            دعا نکرده هم مرا تو مستجاب می‌کنی

خداشناسی من از مُحـرّمت شـروع شد            زمان گریه در وجـودم انـقلاب می‌کنی

به ارضیان و عرشیان چقدر فخر می‌کنم            برای نـوکـری مرا که انتخـاب می‌کنی

همین که دور می‌شوم مرا به روضه می‌کشی            زمین که می‌خورم به سوی من شتاب می‌کنی

به گردش دو دیده‌ات شفاعت قیامت است            در این جهان به ما کرم علی‌الحساب می‌کنی

چه خوبم و چه بد، مرا به دست دیگران مده            خودت مرا عذاب کن، اگر عذاب می‌کنی

دوباره خواب دیـده‌ام پـیاده سوی کربلا            روانـه‌ام ز مـرقــد ابـوتـراب مـی‌کـنـی

بریز در سبوی من کمی ز جام معرفت            سبوی خالی‌ام اگر پُر از شراب می‌کنی

به زیر دشنه هم دعا برام می‌کنی، ولی            بگو چرا محاسنت به خون خضاب می‌کنی؟!